Ogledalo

Originalno objavljeno na starom blogu - Doći će…

Vazduh je zatreperio. Nije ga pokrenula snaga glasova koji su ispunjavali zamračenu fabričku prostoriju prekrivenu opiljcima obrađenog drveta, već jedan nevrisnuti krik očiju koje su izgubile zadnju nadu. Visi nad provalijom i pušta granu koju je tako grčevito, tako dugo držao – nema više snage – čak ni za poslednji, slabašni jecaj. Oči su ogledalo duše. One su u jednom kratkom Trenutku zatalasale vazduh, osvetljujući ga kao poslednji, neočekivano snažni, plamen sveće. Potom je usledio mrak.